هر دو طرف جناح های FDC به طور بدوی خشن و دیوانه هستند که از عشق به پول تغذیه می شود، بنابراین به طور فزاینده ای دشوار است که ببینیم چگونه آشتی می تواند قبل از سال 2026 اتفاق بیفتد، به همین دلیل است که FDC در بلاتکلیفی است. آموریات یک سیاستمدار بی‌خرد با معیارهای سیاسی متوسط است، اگرچه حفظ غنایم بعید است که الهام‌بخش تغییرات انتخاباتی گسترده در هیچ منطقه‌ای از اوگاندا باشد، در حالی که لوکوگا یک سیاستمدار دائماً پرخاشگر و خودپسند است که بیش از حد درگیر درگیری‌های کوچک است که نمی‌تواند رهبری معنادار را ارائه دهد. سه دهه تصدی وی در KCCA تا به امروز نشان می دهد.
بازگرداندن Besigye، حتی با وجود جایگاه‌ها، یک استراتژی ناامیدکننده با ابعاد مختلف است، یکی از آنها درک غم انگیزی است که اریاس لوکوگا، شهردار لرد کامپالا، وارث مورد علاقه‌اش، تازه واردی در شهر کامپالا نیست. یکی دیگر از انگیزه‌های بازگشت بسیگیه، پول سیاسی اهداکنندگان برای انتخابات ریاست‌جمهوری 2026 برای شکست دادن رئیس‌جمهور یووری موسوینی است. و از آنجایی که رابرت کیاگولانی به طور فزاینده ای به عنوان یک شارلاتان به جای یک رهبر سیاسی واقعی در معرض نمایش قرار می گیرد، بسیگی معتقد است که وضعیت او می تواند به نفع او باشد و این می تواند به یک استراتژی خودکشی جمعی تبدیل شود.
اگر قبلاً احزاب و رهبران اپوزیسیون با NRM می‌جنگیدند، اکنون آنها به گونه‌ای دراماتیک در برابر یکدیگر قرار گرفته‌اند که درک چگونگی نتیجه آن بسیار دشوار است. NRM نگهدارنده توپ با آرامش می خوابد، هرچند شاید راحت نباشد. بنابراین بسگیه و دوستانش به جای اینکه وانمود کنند که آموریات یا ناندالا مافابی مشکلاتی هستند که باید از FDC کنار گذاشته شوند تا تلفات کاهش یابد، بسیگیه و دوستانش به کمی واقعیت در فروتنی تاریخی نیاز دارند تا بپذیرند که از زمان آغاز به کار FDC بدون گسترش آن از بین رفت. پایگاه یا حتی VC، رؤسای مناطق یا معاونان. همه اینها تقصیر آموریات نیست. با Besigye بود همانطور که با Mugisha Muntu بود.
رهبران FDC باید یک درون نگری واقعی داشته باشند که چرا رای ریاست جمهوری آنها 35 درصد باقی نمی ماند و نمایندگان مجلس در یک پارلمان بزرگ با بیش از 500 کرسی از 40 بیشتر نمی شوند. همچنین، چرا Besigye و FDC از سال 2001 به طور مداوم سنگرهای سطحی سابق خود را در نیل غربی، آچولی، لانگا، تسا و کاسه جنگ زده از دست داده اند. هر بازیابی FDC، حتی نسبتاً کم، به این بستگی دارد که آیا ایده های جدید و یک پلت فرم جایگزین مبتنی بر سازماندهی مجدد، رهبری بهتر، و به دنبال آن شکست های فاحش NUP یا NRM را در بر می گیرد یا خیر. برای برنده شدن از NRM، شکست ها، کاستی ها و شاخص های اقتصادی که بعید است بدتر شوند. همه نشانه‌های مهم این است که رهبری FDC راه خود را گم کرده است و به نظر نمی‌رسد مقیاس وظایف پیش روی خود را درک کند، اما سخنگویان دوردست آن Besigye، Ibrahim Ssemuju Nganda و Erias Lukwoga ترجیح می‌دهند نیروهای خارجی، به‌ویژه موسوینی، را به‌خاطر داخلی خود سرزنش کنند. امور بیماری ها
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که سرنوشت FDC در دستان افرادی با منیت های کوچک نیست که برای به ارث بردن رهبری آن رقابت می کنند، بلکه در دستان NRM و رای دهندگان است. در جایی که اوضاع امروزی است، رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران بی‌هوشی که FDC، Besigye، Amuriat یا Lukwago را بدون انتقاد یا تردید کافی تحسین می‌کردند، دیگر نمی‌توانند با موفقیت از نی‌های قدیمی به نفع خود استفاده کنند و بنابراین باد مخالف FDC همچنان انفجاری باقی می‌ماند.